Remle binti Hâris´in konağına indirildiler.

Peygamberimiz Aleyhisselamin emriyle orada ağırlandılar. [5]

Temsilciler:

"Yâ Rasûlalları! Bizler Allah´a iman ve Allah´ın Resûlünü tasdik ediyoruz.

Bizim bu ikrarımız, gerimizdeki kavmimizden olanlara da şâmildir.

Biz, develer koltuklarda, yedeklerde; [6] sert ve katı yerlerde, ovalarda ise binitli olarak[7] sana gelmiş bulunuyoruz. [8]

Allah´ın ve Resûlünün üzerimizdeki nimeti sayesindedir ki, seni ziyarete geldik!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Siz bana kadar nasıl ve ne için geldiğinizi dile getirdiniz.

Muhakkak ki, her birinizin devesinin attığı her adım karşılığında size bir hasene ve sevap vardır!

´Seni ziyarete geldik!´ sözünüze gelince; beni Medine´de ziyaret eden kişi, Kıyamet günü benim yanımda ve himayemde olacaktır!" buyurdu.

Benî Havlan temsilcileri:

"Yâ Rasulâlları! Bu o yolculuk ki, onun üzerinde bizim için bir mal helaki, kaybı yoktur!" dediler. [9]

Peygamberimiz Aleyhisselam, onlara:

"Ammu Enes ne haldedir?" diye sordu.

Ammu Enes (Ümyânes) Benî Havlanların tapageldikleri bir sanem, bir puttu.

Benî Havlan temsilcileri:

"Allah onun kötülüğünü senin bize getirdiğin dinle değiştirip giderdi[10]

Bizlerden ona bağlananlardan, ancak çok yaşlanmış bir kimse ile çok yaşlanmış koca bir kan bağlı kalmıştır.

İnşaallah, [11] dönüp[12] yanına varırsak onu yıkacağız! [13]

Biz ona aldanmış, fitneye tutulmuş durmuştuk!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam, onlara:

"Gördüğünüz fitnelerden en büyüğü ne idi?" diye sordu.

Benî Havlan temsilcileri:

"Gördüğümüz fitne, biryıl kuraklığa uğramış, açlıktan çürümüş kemikve eski urgan parçalarını yiye­cek dereceye gelmiştik!

Gücümüzün yetebildiği şeyi toplayıp yüz öküz satın aldık!

Bir sabah onlan Ammu Enes için kurban olarak boğazlayıp yırtıcı hayvanlara bıraktık.

Halbuki, bizim ona kurtlardan kuşlardan daha çok ihtiyacımız vardı!

O sırada, bize yağmur geldi.

Yerlerin otlandığını gördüğümüzde, söz sahibimiz:

´Ammu Enes bize ihsan etti!´ dedi.

Biz ekin eker, orta kısmını puta ayınr ve orayı onun adıyla anardık. Ekinin bir tarafını da Allah´a ayınrve orayı Allah´ın adıyla anardık.

Allah´a tahsis ettiğimiz ekin iyi yetiştiği ve geliştiği zaman, döner, onu Ammu Enes´e tahsis ederdik.

Ammu Enes´e tahsis ettiğimiz ekin iyi yetiştiği ve geliştiği zaman, onu Allah´a tahsis etmezdik!" dediler. [14]

"Allah içindir" denilen ve iyi yetişen ekinler put adına çevrilirken, "Allah ganîdir, buna muhtaç değildir. Put ise züğürttür!" denirdi. [15]

Allah´a tahsis edilen şeyler misafirlere, yoksullara; puta ayrılan şeyler ise put masraflarına, ayinler­ine, kurbanlara ve put bakıcılarına harcanırdı. [16]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Allah, bu hususta bana:

´Onlar, Allah için, O´nun yarattığı ekin ve meyvelerle hayvanlardan bir hisse ayırdılar da, kendi boş zanlarınca ´Şu Allah´ındır, şu da ortaklarımız olan putlarındır!1 dediler.

Ortaklarına ait olan Allah´a ulaşmaz, ama Allah´a ait olanlar, evet onlar ortaklarına gider!

Onların hükmedegeldikleri bu şeyler ne kötüdür!´ [En´âm: 136] âyetini indirdi" buyurdu.

Benî Havlan temsilcileri:

"Biz Ammu Enes´in önüne vanr, muhakeme olunurduk da, o konuşurdu!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Sizinle konuşanlar, şeytanlardır!" buyurdu. [17]

Benî Havlan Temsilcilerinin İslâmiyet Hakkında Bilmediklerini Öğrenerek Yurtlarına Dönmeleri

Benî Havlan temsilcileri Peygamberimiz Aleyhisselama İslâm dinine ait işlerden. [18] dinin farzların-dan[19] sordular.

Peygamberimiz Aleyhisselam, sorularının cevaplarını onlara bildirdi. [20]

Kendilerine Kur´ân-ı Kerîm ve sünnetlerin öğretilmesini ashabına[21] emir buyurup, onlara da, ahde vefayı, emaneti edayı, komşularına iyi komşuluk etmelerini, hiç kimseye haksızlık yapmamalarını emret­ti ve:

"Çünkü, zulüm Kıyamet günü karanlıklarındandır!" buyurdu. [22]

Benî Havlan temsilcileri, birkaç günden sonra, Peygamberimiz Aleyhisselama veda etmeye geldil­er. [23]

Peygamberimiz Aleyhisselam, onlardan her birine onikişer ukiyye gümüş bahşiş verilmesini emir buy urdu. [24]

Benî Havlan temsilcileri, bahşişlerini alıp kavimlerinin yanına döndüler. Ammu Enes putunu yık-madıkça, düğümü çözemediler. [25]

Peygamberimiz Aleyhisselamın kendilerine haram kıldığı şeyleri haram, helâl kıldığı şeyleri de helâl kıldılar. [26]

Cebrail Aleyhisselamın Peygamberimiz Aleyhisselama Gelip Sorduğu Sorularla Müslümanlara Müslümanlığı Öğretişi

Hicretin 10. yılında bir gün Cebrail Aleyhisselam, Müslümanlara Müslümanlığı öğretmek için beşer suretine girerek Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına geldi. [27]

Abdullah b. Ömer´in bildirdiğine göre, Hz. Ömer demiştir ki:

"Biz bir gün[28] Resûlullah Aleyhisselamla ve ashabından yanındaki bir cemaatle birlikte[29] otur­duğumuz sırada[30] güzel yüzlü, [31] başının saçı kulak yumuşaklarına kadar uzamış, [32] güzel saçlı, [33] saçına güzel koku sürünmüş, [34] üzerindeki[35] elbisesi bembeyaz, [36] saçı ise simsiyah, [37] genç ve güzel, [38] üzerinde yolculuk eseri görünmeyen, bununla birlikte içimizden hiçbirinin tanımadığı bir adam[39] çıkageldi. [40]

Orada bulunan cemaat:

´Bu, ne tanıdığımız bir kimsedir, ne de bu bir yolcuya benzer! Aceb kim ola?1 der gibi birbirlerine bakıştılar. [41]

Adam:

´Esselamü aleyke!1 diyerek Resûlullah Aleyhisselama, ´Esselamü aleyküm!1 diyerek de bizlere selam verdi.

Resûlullah Aleyhisselam, onun selamına karşılık verdi. Biz de onunla birlikte karşılık verdik. [42]

Adam:

´Yâ Rasûlallah! Ben sana geldim!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Evet!´ buyurdu. [43]

Adam, Resûlullah Aleyhisselamın yanına kadar vanp karşısına oturdu[44] ve:

´Bana biraz yaklaş yâ Rasûlallah!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam biraz yaklaştı. [45]

Adam tekrar:

´Yâ Rasûlallah! Biraz daha yaklaş!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam, diz kapakları onun diz kapaklarına değecek kadar yaklaştı. [46]

Sonra da, adam, ona saygı olmak üzere ayağa kalkıp oturdu, [47] ellerini dizlerinin üzerine koydu. [48]

´Yâ Rasûlallah! [49] Ya Muhammed! [50] Bana imandan haber ver! [51] İman nedir?´ diye sordu.

Resûlullah Aleyhisselam:

´İman;

1. Allah´a,

2. Allah´ın meleklerine,

3. Allah´ın kitablarına,

4. Allah´ın resûllerine,

5. Ahi ret gününe,

6. Bir de, hayır ve şer kadere inanmandır!´ buyurdu. [52]

Adam:

´Ben böyle yaparsam iman etmiş olur muyum?1 diye sordu. Resûlullah Aleyhisselam: ´Evet, olursun!´ buyurdu. [53] Adam:

´Doğru söyledin!´ dedi. [54]

Adamın ´Doğru söyledin!´ diyerek Resûlullah Aleyhisselamı tanıyormuşcasına tasdik edişine, [55] ´Hem soruyor, hem de onu tasdik ediyor?!´ diye şaştık. Adam, bundan sonra: "Yâ Muhammedi Bana İslâm´dan haber ver! [56] Nedir o?´ diye sordu. [57] Resûlullah Aleyhisselam: ´İslâm:

1. Allah´tan başka hiçbir ilah olmadığına ve Muhammed´in Resûlullah olduğuna şehadet etmen,

2. Namazı dosdoğru kılman,

3. Zekatı vermen,

4. Ramazan orucunu tutman,

5. Yoluna gücün yeterse Beytullah´ı haccetmendir!´ buyurdu. [58]

Adam:

´Ben böyle yaparsam Müslüman olur muyum?" diye sordu.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Evet, olursun!´ buyurdu. [59]

Adam yine:

´Doğru söyledin!´ dedi. [60]

Biz yine adamın ´Doğru söyledin!´ deyişine, [61] ´Hem soruyor, hem de onu tasdik ediyor!´ diye ken­disinin haline şaştık.

Adam, böyle her defasında:

´Doğru söyledin! Doğru söyledin!´ dedikçe, cemaat:

´Biz Resûlullah Aleyhisselama bu adamdan daha çok saygı gösterenini görmedik! Sanki Resûlullah Aleyhisselamı tanıyor!´ demekte idiler. [62]

Bundan sonra, adam:

´Yâ Rasûlallah! [63] Sen bana ihsandan haber ver! [64] İhsan nedir?´ diye sordu.

Resûlullah Aleyhisselam:

İhsan, Allah´a-Kendisini görüyormussun gibi-ibadet etmendir.

Sen O´nu görmesen de, hiç şüphesiz O seni görür!´ buyurdu. [65]

Adam:

´Ben böyle yapınca ibadeti ihsan derecesinde yapmış olur muyum?´ diye sordu.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Evet!´ buyurdu. [66]

Adam yine doğruladı. [67]

Adam böyle her defasında ´Doğru söyledin! Doğru söyledin!´ dedikçe, biz de ´Resûlullah Aleyhisselama bundan daha çok saygı gösterenini görmedik!´ diyorduk. [68]

Adam:

´Yâ Rasûlallah! [69] Bana Kıyametten haber ver! [70] Ne zaman kopacak o?´ diye sordu. [71]

Resûlullah Aleyhisselam:

´Bu sorunda, sorulan, sorandan daha bilgili değildir!´ buyurdu. [72]

Adam:

´Doğru söylüyorsun! [73] Öyle ise, bana onun alâmetlerinden haber ver! [74] Onun alâmetleri nelerdir?´ dedi. [75]

Resûlullah Aleyhisselam:

´Cariyenin kendi sahibesini doğurduğunu, yalınayak, çıplak, yoksul davar çobanlarının zenginleşip yüksek bina kurmakta birbirleriyle yarıştıklarını, övündüklerini görmendir!´ buyurdu. [76]

Adam:

´Doğru söyledin!´ dedi, sonra dönüp gitti. [77]

Resûlullah Aleyhisselam:

´Adamı bana geri çeviriniz!´ buyurdu. [78]

Hemen kalkıp adamın ardına düştük.

Ne kendisinin nereye yönelip gittiğini bilebildik, ne de izini-tozunu görebildik. Bunu Peygamber Aleyhisselama haber verdik.[79]

´Ey İbn Hattab! [80] Ey Ömer! [81] Sen o sorucunun kim olduğunu biliyor musun?´ diye sordu. [82]

´Allah ve Resûlü daha iyi bilir´ dedim . [83]

Resûlullah Aleyhisselam:

´O, Cebrail Aleyhisselam idi! Size dininizi öğretmek için gelmişti!1 buyurdu." [84]

Hz. Ali´nin Mezhiclerin Yurduna Gönderilişi

Mezhiclerin Kimlikleri

Mezhic, Malik b. Üded olup Kahtan´a kadar ata soyu şöyle sıralanır Malik b. Üded, b. Zeyd, b. Yeşcüb, b. Arîb, b. Zeyd, b. Kehlan, b. Sebe´, [85] b. Yeşcüb, b. Ya´rüb, b. Karıtan. [86]

Mezhic´den Türeyen Kabileler

1. Celd b. Mezhicler,

2. Murad b. Mezhicler,

3. Sa´du´l-Âşire b. Mezhicler. [87]

Cefd b. Mezhic´den Türeyen Kabileler

1. Benî Reha b. Harb, b. Ule, b. Celdler,

2. Beni Suda´lar,

3. BenîCenbler,

4. BenîYezid b. Harb, b. Ule, b. Celdler,

5. Benî Naha1 b. Amr, b. Ule, b. Celdler,

6. Benî Müsliye b. Âmir, b. Amr, b. Ule, b. Celdler,

7. Benî Harise b. Ka´b, b. Amr, b. Ule, b. Celdler. [88]

Murad b. Mezhicferden Türeyen Kabileler

1. Karen b. Redman, b. Naciye, b. Muradlar,

2. Benî Cemel b. Ki nane, b. Naciye, b. Muradlar,

3-4. Rabaz ve Sunabihler diye anılan BenîZehran b. Muradlar.[89]

Benî Sa´du´l-Âşire´den Türeyen Kabileler

1. Benî Hakem b. Sa´du´l-Âşireler,

2. Benî Cu´fî b. Sa´du´l-Âşireler,

3. Evd b. Sa´b, b. Sa´du´l-Âşireler,

4. Zübeyd b. Sa´b, b. Sa´du´l-Âşireler. [90]

Rivayete göre; Üded ölünce, karısı kocaya gitmeyip oğulları Malik b. Cülhüme (Tayyi´)in yanında oturduğu için, "Oğullarının yanında oturdu!" denilmiş ve bunun üzerine Malik ile Tayyi1 "Mezhic" diye anılmış, Tayyi´lerden türeyen bütün kabileler de Mezhiclerden sayıImiştir. [91]

Hz. Ali´nin Mezhiclere Gönderiliş Sebebi,Tarihi ve Mezhiclerin Yurtları

Peygamberimiz Aleyhisselam, Hicretin 10. yılında, Ramazan ayında[92] Hz. Ali´yi Yemen ülkesinde­ki Mezhiclerin yurtlarına gitmek[93] ve onlan İslâmiyete davet etmek üzere görevlendirdi. [94]

Ona Küba köyünde ordugâh kurmasını emretti.

Karargâh kurulup askerler orada toplanınca, Peygamberimiz Aleyhisselam, bir sangı bir kargının başına bağlayıp:

"Sancak böyledir!" buyurdu ve onu Hz. Ali´ye verdi.

Hz. Ali´nin başına da, üç dürgülü bir sank sardı.

Sarığın bir ucunu bir zira kadar önüne, öteki ucunu da bir karış kadar arkasına sarkıttıktan sonra:

"Sarık böyle sarılır, böyle!" buyurdu. [95]

Hz. Ali´nin maiyyetine üçyüz süvari verdi.

Uğurlarken, ona:

"Hiçbirtarafına bakmadan ilerleyip git!" buyurdu. [96]

Hz. Ali:

"Yâ Rasûlallah! Neler ve nasıl yapacağım?" diye sordu. [97]

Peygamberimiz Aleyhisselamın Hz. Ali´ye Emir ve Direktifleri

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Meydanlarına varıp konduğun zaman, seninle çarpışmaya kalkmadıkça, onlarla çarpışma! [98]

Eğer seninle çarpışmaya kalkarlarsa, sizden birini öldürünceye kadar onlarla çarpışma!

Sizden öldürürlerse, bir müddet ne yapacaklarını beklemeden onlarla çarpışmaya kalkma!

Sonra onlara:

´Sizler ´Lâ ilahe illallah=AlIah´tan başka hiçbir ilah yoktur1 demeyi kabul eder misiniz?1 diye sor.

´Evet!´ derlerse, onlara:

´Siz, mallarınızın sadaka ve zekatını çıkarıp fakirlerinize vermeyi kabul eder misiniz?´ diye sor.

´Evet!´ derlerse, artık onlardan bundan başkasını isteme!

Vallahi senin elinle Allah´ın bir tek adamı hidayete, doğru yola eriştirmesi, senin için, üzerine güneşin doğduğu veya battığı herşeyden daha hayırlı dir! [99]

Daha önce Yemen´e gitmiş bulunan Halid´in arkadaşlarına emret: Onlardan, geri dönüp seninle git­mek isteyenler, geri dönüp gitsinler; Medine´ye gelmek isteyenler de gelsinler!" buyurdu. [100]

Peygamberimiz Aleyhisselamın Hz. Ali´ye:

"Eğer Halid b. Velid´le biraraya gelirseniz, âmir (başkumandan) Ali b. Ebu Talib´dir!" buyurduğu da rivayet edilir. [101]

Hz. Ali, üçyüz süvarinin başında yola devam etti.

Nihayet, süvarilerin öncüleri Mezhiclerin yurduna yaklaştılar.

Hz. Ali arkadaşlarını akıncı birliklerine ayırdı.

Bunlar, yaptıkları akınlar neticesinde birçok kadın, erkek, çocuk esir aldılar. Deve, davar, vesair ganimet mallan ele geçirip getirdiler.

Hz. Ali, ganimet mallarıyla Büreyde b. Husayb´ı görevlendirdi.

Hz. Ali, Mezhiclerin bir cemaatine rastladı, onları İslâmiyeti kabule davet ve teşvik etti.

Fakat Mezhicler İslâmiyete girmeye yanaşmadılar, İslâm mücahidlerini oka ve taşa tuttular.

Bunun üzerine, Hz. Ali, eline sancak verip Mes´ud b. Sinanü´s-Sülemîyi ileri etti. [102]

Mezhiclerden bir adam meydana çıkıp kendisiyle çarpışacak er diledi.

Ona karşı, Esved b. Huzâiyyü´s-Sülemî meydana çıktı.

İki süvari bir müddet birbirlerine saldırdılar.

En sonunda Esved b. Huzâî onu öldürüp elbise ve silahlarını aldı . [103]

Sonra, Hz. Ali, yanındaki süvarilerle birlikte hücuma geçti.

Mezhiclerden yirmi kişi öldürülünce, Mezhicler dağıldılar. [104]

Hz. Ali, onları takip etmekten vazgeçip kendilerini tekrar İslâmiyete davet etti. Mezhicler Müslüman olmayı kabul ettiler. Reislerinden bazı kişiler gelip Hz. Ali´ye İslâmiyet üzerine bey´at ettiler ve:

"Bizler, arkamızdaki kavmimiz adına da bey´at ediyoruz!

İşte, zekat ve sadakalarımız! Onların içinden, Allah´ın hakkını da al!" dediler.

Hz. Ali ganimet mallarını biraraya toplattıktan sonra beşe ayırıp bir okun üzerine "Allah´a aittir!" yazısını yazdı, kur´a çekti.

İlk çıkan, Allah´a ait beşte bir hisse oldu! [105]

Bu hisse içinde Yemen elbise balyaları, ganimet develeri, Mezhiclerin zekat develeri bulunuyor­du. [106]

Hz. Ali, kalan dört hisseyi de mücahidler arasında bölüştürdü. [107]

Hz. Ali, Mezhiclerin durumunu Peygamberimiz Aleyhisselama yazdığı bir yazı ile bildirdi ve yazıyı Abdullah b. Amr b. Avfü´l-Müzenî ile gönderdi.

Yazısında; Zübeyd ve başka cemaatlara rastlayıp kendilerini İslâmiyete davet ettiğini, Müslüman olurlarsa kendileriyle çarpışmaktan el çektiğini bildirdiğini, bunu yanaşmayanlarla çarpışmak zorunda kaldığını, Yüce Allah´ın zafer ihsan ettiğini, onlardan öldürülenlerin öldürüldüğünü, sonra teklif olunduk­ları şeyi kabul edip İslâmiyete girdiklerini ve zekat vermeye boyun eğdiklerini ve kendilerinden bazı kim­selerin geldiklerini ve onlara Kur´ân-ı Kerîm okumayı da öğrettiklerini bildirdi. [108]

Ebu Saîd el-Hudrî´nin bildirdiğine göre; Hz. Ali Yemen´den Peygamberimiz Aleyhisselama dabak-lanmış bir deri içinde daha toprağından temizlenmemiş altın cevheri de göndermişti.

Peygamberimiz Aleyhisselam bu altın cevherini Uyeyne b. Hısn, Akra´ b. Habis, Zeydü´l-Hayr ve Alkame arasında paylaştırdı.

Peygamberimiz Aleyhisselamın altın cevherini paylaştırdığı sırada, bir adam:

"Biz bu ihsana şu adamlardan daha müstahak idik!?" dedi.

Adamın bu sözü Peygamberimiz Aleyhisselama erişince, Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Demek siz bana itimad etmiyorsunuz ha!?

Halbuki, ben göktekilerin bile emîniyimdir! Sabah-akşam bana gökyüzünün haberi gelip duruyor!" buyurdu.

Bunun üzerine, iki gözü çökük, yanağının elmacıkları çıkık, alnı yüksek, gür sakallı, başı traşlı, izarını yukarı çemremiş bir adam ayağa kalkıp:

"Yâ Rasûlalları! Allah´tan kork!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam ona:

"Yazıklar olsun sana! Ben, yeryüzündeki insanların, Allahtan korkmaya en lâyık olanı, en çok korkanı değil miyim?!" buyurdu.

Adam arkasını dönüp gitti.

Halid b.Velid:

"Yâ Rasûl alları! İzin ver de şunun boynunu vurayım!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Hayır! Bunun, ileride namaz kılan bir kişi olması umulur!" buyurdu.

Halid b.Velid:

"Namaz kılanlardan öyle kimseler var ki, onlar gönüllerinde olmayan şeyleri dilleriyle söylerler!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Ben halkın kalblerini açmaya, karınlarını yarmaya memur değilim!" buyurdu, sonra da o adam dönüp giderken, arkasından:

"Şunun soyundan öyle bir nesil türeyecektir ki, onlar her zaman Allah´ın Kitabını güzel sesle okuy­acaklar, fakat Kur´ân´ın halâveti onların hançerelerinden ileri geçmeyecek!

Onlar, ok avı süratle delip çıktığı gibi, dinden fırlayıp çıkacaklar! [109]

Eğer ben onların zamanına yetişmiş olsaydım, Semûd kavminin toptan helak olduğu gibi, muhakkak, bunları da toptan helak etmesini Allah´tan dilerdim!"

buyurdu. [110]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Hz. Ali´ye, hac mevsimine kadarYemen´de kalmasını ve hac mevsi­minde gelip Mekke´de kendisiyle buluşmasını emretti. [111]

Yahudi Hahamlarından Ka´bu´l-Ahbâr´ın Müslüman Oluşu

Ka´bu´l-Ahbâr der ki:

"Ali Aleyhisselam Yemen´e geldiği zaman, kendisiyle buluşup:

´Muhammed´in sıfatlarını bana haber ver!1 dedim.

Haber verince, gülümsedim.

Bana:

´Ne için gülümsedin?1 diye sordu.

´O´nun sıfatları, bizim yanımızda bulunan Kitabdakine uyuyor da, onun için gülümsedim! O, bizim yanımızda da, senin tavsif ettiğin gibi tavsif edilmiş bulunmaktadır1 dedim.

Resûlullah Aleyhisselamın peygamberliğini tasdik ve kendisine iman ettim.

Bilginlerimizden bazılarını çağırdım. Kendilerine bir kitap çıkardım ve:

´Bunu babam benim için mühürlemiş, kapamış ve ´Yesrib´den (Medine´den) Peygamberin çıktığını işitinceye kadar bunu açma!´ demişti´ dedim.

Resûlullah Aleyhisselamın vefatına kadar Yemen´de Müslüman olarak oturdum.

E bu Bekir de vefat etti.

Ömer b. Hattab halife olunca Medine´ye geldim.

Ne olurdu, hicrette öne geçmiş olsaydım!" [112]

Mücahidlerden Bazılarının Hz. Ali´den Şikâyetlenmeleri

Mücahidler, beşte bir hisseden kendilerine birşeyler vermesini Hz. Ali´den istediler.

Hz. Ali vermekten kaçındı ve:

"Ben bunu Resûlullah Aleyhisselamın yanına kadar taşıyacağım! Kendisi bu hususta uygun gördüğünü yapar.

İşte, Resûlullah Aleyhisselam hacda bulunuyor. Onunla buluşuruz! O, bunun üzerinde Allah´ın ken­disine gösterdiği şeyi yapar!" dedi.

Hz. Ali, zekat develerine binilmesini de yasakladı.

Beşte bir hisseyi hayvanlara yükledi.

Ganimet mallarından birlikte sürülüp götürülecek olanları da, birlikte sürdürdü.

Hz. Ali, Taif´in Futuk karyesinde bulundukları zaman, Ebu Râfi´i hem arkadaşları hem de beşte bir mallar üzerine bırakarak, arkadaşlarından önce Mekke´ye gitmek istedi ve acele gitti.

Mücahidler, beşte bir mallar arasında bulunan elbiselerden giymek üzere Ebu Râfi´den ikişer tane elbise istediler ve aldılar.

Mekke´ye girdikleri ve Sidre mevkiinde bulundukları sırada, Hz. Ali inecekleri konak yerlerine getirmek için onları karşılayıp herkesin üzerlerine ikişer ikişer elbise giymiş olduklarını görünce, elbiselerin beşte bir hisseye ait olduğunu anladı.

Ebu Râfi´e:

"Nedir bu?" diye sordu.

Ebu Râfi´:

"Benimle konuştular, senden bana şikâyetlendiler. Senin hakkındaki şikâyetlerin bununla hafi-fleneceğini sandım. Senden önce bazı kumandanlar onlara böyle

yapmakta imişler!" dedi.

Hz. Ali:

"Onların üzerinde gördüğün, sana vermiş olduğum bu elbiseleri muhafaza etmeni sana emretmiş­tim!

Yoksa, seni bunları onlara veresin diye geride bırakmamıştım!?" dedi ve bazılarının da üzerinden soyup aldı.

Mücahidler, Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına geldikleri zaman, Hz. Ali´yi Peygamberimiz Aleyhisselama şikâyet ettiler.

Peygamberimiz Aleyhisselam, Hz. Ali´yi çağırdı ve:

"Arkadaşların senden niye şikâyet ediyorlar?" diye sordu.

Hz. Ali:

"Onların şikâyet ettikleri şey herhalde şudur: Ganimetleri onlara bölüştürmüş, ayrılan beşte bir hisseyi ise sana getirip teslim etmek üzere tutmuştum. Onun hakkında uygun gördüğün işlemi sen yapacaktın.

[Başkan ve kumandanlar beşte bir hisseden istedikleri kimselere pay vermek suretiyle iş yaparlardı.]

Ben bu hususta uygun gördüğünü sen yapasın diye onu sana getirip teslim etmeyi münasip gördüm!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam sustu, birşey söylemedi. [113]

Benî Gâmid Temsilcilerinin Medine´ye Gelişleri ve Müslüman Oluşları

Benî Gâmidlerin Kimlikleri ve Temsilcilerinin Medine´ye Ne Zaman ve Kaç Kişi Olarak Geldikleri

Benî Gâmidler, Kahtan´ın soyundan gelen Ezd kabilelerindendi. [114] Benî Gâmidlerin ata soyları şöyle sıralanır: Benî Gâmid (Amr) b. Abdullah, b. Ka´b, b. Haris, b. Ka´b, b. Abdullah, b. Malik, b. Nasr, b. Ezd, b. Gavs, [115] b. Nabt, b. Malik, b. Zeyd, b. Kehlan, b. Sebe[116]

Gâmid´in:

1. Sa´d-ı Menat,

2. Zubyan,

3. Malik,

4. Mahmiyye isimlerinde dört oğlu vardı.

Zubyan ile Malik´ten birer kabile türemiştir.

Sa´d-ı Menafin:

1. Düel,

2. Salebe adında iki oğlu olup, Salebe kabile babası olmuştur.

Düel´in:

1. Salebe,

2. Mazin,

3. Küseyr,

4. Vâlibe isimlerindeki oğullarının her birinden birer kabile türem iştir. [117]

Benî Gâmid temsilcileri, Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına Hicretin 10. yılında, [118] Ramazan ayında geldiler. [119]

On kişi idiler.

Bakiyyu´l-Garkad´a indiler. [120] İyi elbiselerini giydiler. [121] Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına git­tiler. [122]

İçlerinden yaşça en küçük olanını, hayvanlarının, ağırlıklarının yanında arkada bıraktılar. O da uyuyakaldı.

Bir hırsız gelip temsilcilerden birinin içerisinde elbisesi bulunan heybesini çaldı. [123]

Temsilciler Peygamberimiz Aleyhisselama selam verdiler ve Müslüman olduklarını ikrar ettiler. [124]

Peygamberimiz Aleyhisselam, onlara:

"Konak yerinizde yerinize kimi bıraktınız?" diye sordu.

"Yâ Rasûlallah! Yaşça en gencimizi!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"O uyudu, metâınızdan gafil oldu. Bir gidici gidip birinizin heybesini aldı!" buyurdu.

Temsilcilerden birisi:

"Yâ Rasûlallah! Benden gayrı, bunlardan hiçbirinin heybesi yok!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"O, alındı ve yerine geri çevrildi!" buyurunca, temsilciler hemen konak yerlerine gittiler ve adamlarını buldular. Peygamberimiz Aleyhisselamın haberverdiği şeyi ona sordular.

Genç:

"Uykumdan uyanınca, heybeyi kaybettim, aramaya kalktım. Oturmuş bulunan bir adamla karşılaştım.

Adam, beni görünce, benden uzaklaşmak, kaybolmak istedi. O nereye gittiyse, ben de oraya kadar vanp ulaştım.

Nihayet, bir kazı izi gördüm. Kaybolan heybeyi oradan çekip çıkardım!" dedi.

Temsilciler:

"Biz şehadet ederiz ki; o, Resûlullahtır! Bize heybenin alınıp yerine iade edilmiş olduğunu haber ver­mişti!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına dönüp hadiseyi anlattılar. Geride bıraktıkları genç de gelip Müslüman oldu.

Yüce Allah hepsinden razı olsun!

Peygamberimiz Aleyhisselam, Übeyy b. Ka´b´a emretti. [125] O da gitti, [126] onlara Kur´ân-ı Kerîm öğretti. [127]

Benî Gâmidler için, ayrıca, içinde İslâm şeriatları bildirilen bir yazı da yazdırıldı. [128]

Peygamberimiz Aleyhisselam, başka elçilere verdiği gibi, Benî Gâmid temsilcilerine de bahşişlerini verdi. Benî Gâmid temsilcileri yurtlarına döndüler. [129]

Benî Gassanlardan Medine´ye Gelip Müslüman Olan Kişiler

Benî Gassanların Kimlikleri ve Yurtları

Benî Gassanlar, Kahtan´ın soyundan gelen Ezd kabilesinden idiler. [130]

Gassan Yemen´in Me´rib Şeddinde, [131] Zebid ve Rimâ´ arasında[132] bir su, [133] Rimâ1 da Yemen vadilerinden bir vadi olup; Gassan diye anılan su, Rimâ´nın alt tarafında idi. [134] Zebid, Yemen´in Husayb şehrinin birvadisidir. Şehir vadi ismiyle anılagelmiştir. [135]

Mazin b. Esed, b. Gavs, b. Nabt, b. Malik, b. Zeyd, b. Kehlan, b. Sebe1, b. Yeşcüb, b. Ya´rüb, b. Kahtan´ın soyundan gelen kabileler Gassan suyundan içtikleri için, kendilerine Gassan adı ver­ilmiştir. [136]

Gassanlar:

1. Benî Harisler,

2. Hafneler,

3. Malikler,

4. Ka´blar,

5. Benî Amr (Müzeykıyâ)´lardır. [137]

Hemdânî´ye göre; Gassanlardan bir kısmı Belkâ´da, bir kısmı Hımsta, pek çoğu da Yermük´te toplanm ı şiardı. [138]

Benî Gassanlardan Medine´ye gelenler, Hicretin 10. yılında Ramazan ayında geldiler. [139]

Üç kişi idiler. [140]

Remle binti Hâris´in konağına indirildiler.

O zaman, Arap kabilelerinden gelen elçiler, Peygamberimiz Aleyhisselama zekatlarını da getirip teslim etmekte idiler.

Gassan´dan gelenler, aralarında:

"Acaba, bizi Araplardan kötü gördüğü kimseler gibi mi görür?" diye konuştular. [141]

Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına varıp Müslüman oldular. [142] Peygamberimiz Aleyhisselamın Allah´tan getirip tebliğ ettiği şeylerin hak ve gerçek olduğuna şehadet ettiler. [143]

"Kavmimiz bize uyar mı, yoksa uymaz mı; orasını pek bilmiyoruz.

Çünkü, onlar saltanatlarının sürüp gitmesini ve Kayser´e yakın olmayı severler!" dediler. [144]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Gassânîlere bahşişlerini verdi.

Onlar yurtlarına dönüp kavimlerinin yanına vardılar.

Gassanlar, onların elçiliklerini kabul ettiler. [145]

Müslüman olmadılar. [146]

Bunlar da, kavimlerinin tutum ve davranışlarına bakarak Müslümanlıklarını gizli tuttular. [147]

Elçi Gassânîlerden ikisi, Müslüman olarak vefat etti.

Üçüncüsü ise, Hz. Ömer´in devrine yetişti. Yermük Savaşı sırasında Ebu Ubeyde b. Cerrah ile görüşüp, Müslüman olduğunu ona haber verdi. [148] Hürmete ve ikrama nail oldu. [149]

Yüce Allah, üçünden de razı olsun![150]

Benî Becîlelerin İki Kafile Halinde Medine´ye Gelip Müslüman Olmaları

Benî Becîlelerin Kimlikleri

Benî Becîleler, Kahtan´ın soyundan gelen kabilelerdendir. [151]

Benî Becîlelerin ata soyları şöyle sıralanır Enmar b. İraş, b. Amr, b. Gavs, b. Nabt, b. Malik, b. Zeyd, b. Kehlan, b. Sebe[152] Enmar b. İraş´ın:

1. Akbar,

2. Gavs,

3. Şuhye,

4. Eşhel,

5. Şeni,

6. Tarif,

7. Süniyye,

8. Haris,

9. Cedea isimlerindeki oğullarının hepsinin anası Becîle binti Sa´b b. Sa´du´l-Âşire olduğu için, bun­lardan türeyen kabileler, analarına nisbetle Becîle diye anılmışlardır.

Akbar´ın soyundan gelen kabileye mensup Cerir b. Abdullah, Kelb b. Veberelerle Becîleler arasın­da Ficar´da vuku bulan şiddetli çarpışma esnasında Arap kabileleri arasına dağılmış bulunan Becîleleri, sonradan biraraya toplamıştır.

Gavs b. Enmar´ın oğlu Ahmes b. Gavs´ın da soyundan birtakım kabileler türem iştir. [153] Benî Becîlelerden 150 kişilik ilk kafile, Medine´ye Hicretin 10. yılında, [154] Ramazan ayında geldi. [155]

Bu kafilenin başında Cerir b. Abdullah bulunuyordu. [156]

Cerir b. Abdullah kabilesinin başkanı idi. [157]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Müslümanlara irad buyurduğu hutbesinde:

"Sizin yanınıza şu kapıdan Yemenli, hayırlı bir kimse girecektir ki, onun yüzünde melek, melik alâmeti vardır" buyurdu.

O sırada Cerir b. Abdullah, hayvanının üzerinde ve kavmi de yanında bulunduğu sırada çıkageldi. [158]

Cerir b. Abdullah der ki:

"Medine´ye varınca, devemi indirdim. Heybemi açıp altlı-üstlü elbisemi giydikten sonra, Mescide girdim.

O sırada, Resûlullah Aleyhisselam hutbe irad buyuruyordu.

Kendisine selam verdim.

Halk, beni göz ucuyla süzüyordu.

Yanımda oturan zâta:

"Ey Abdullah! Resûlullah Aleyhisselam beni andı mı?" diye sordum.

"Evet! Biraz önce, seni en güzel anışla andı. Hutbesinin arasında, ´Şu kapıdan, şu yoldan, Yemenli, hayırlı bir zât girecektir! Onun yüzünde ancak bir melek, melik nişanı vardır!1 buyurdu1 dedi.

Yüce Allah´a hamd ettim. [159]

Resûlullah Aleyhisselam:

´Ey Cerir! Ne için geldin?1 diye sordu.

´Yâ Rasûlallah! Senin elinde Müslüman olayım diye geldim!´ dedim. [160]

´Yâ Rasûlallah! [161] Getir, uzat elini banali[162] İslâmiyet üzerine bey´at edeyim sana[163]

Sen şartlarını biliyorsun, bana koşacağın sarfları koş!" dedim. [164]

Resûlullah Aleyhisselam:

´Ey Cerir! Seni, Allah´tan başka hiçbir ilah olmadığına, kendimin de Resûlullah olduğuma şehadet getimneye,

Allah´a,

Ahi ret gününe,

Hayır ve şer kadere inanmaya,

Farz olan namazları kılmaya,

Farz olan zekatı da vermeye davet ediyorum . [165]

Sen Allah´a hiçbir şeyi şerik koşmaksızın ibadet edeceksin.

Farz olan namazı kılacaksın!

Farz olan zekatı vereceksin!

Her Müslüman için hayırhah olacaksın!

Kâfirlerden, müşriklerden uzak duracaksın! [166]

Sen, Allahtan başka hiçbir ilah olmadığına ve benim de Resûlullah olduğuma şehadet[167] Allah´a hiçbir şeyi şerik koşmaksızın ibadet etmek, [168] namazı kılmak, [169] Ramazan orucunu tutmak, [170] Müslümanlara hayırhah olmak, [171] Habeşî (Zenci) bir köle de olsa, valiye itaat etmek, [172] müşriklerden ayrılmak üzere bey´at edeceksin!" buyurdu. [173]

´Olur!´ dedim.

Resûlullah Aleyhisselam elini uzattı. [174]

Ben de:

´Namazı kılmak, zekatı vermek, [175] Habeşli (zenci) bir köle bile olsa valiye[176] itaat etmek, [177] ver­ilen emirleri dinlemek. [178] bütün Müslümanlar için hayırhah olmak, [179] müşriklerden aynlmak, [180] üzere Resûlullah Aleyhisselama bey´at ettim. [181]

Resûlullah Aleyhisselam:

´İslâm beş şey üzerine kurulmuştur.

1. Allah´tan başka hiçbir ilah olmadığına şehadet etmek,

2. Namazı kılmak,

3. Zekatı vermek,

4. Beytullah´ı haccetmek,

5. Ramazan orucunu tutmak´ buyurdu." [182]

Cerir b. Abdullah´ın kavminden yanında bulunanlar da Müslüman olup bey´at ettiler. [183] Yüce Allah hepsinden razı olsun!

Cerir b. Abdullah der ki:

"Müslüman olduğumdan beri, hiçbir vakit Resûlullah Aleyhisselam yanına girmekten beni men etmemiş ve beni gördüğü zaman da muhakkak yüzüme gülmüş, gülümsemiştir." [184]

Peygamberimiz Aleyhisselamın ashabıyla birlikte oturduğu sırada, Cerir b. Abdullah gelmişti.

Nasılsa, oturanların hiçbiri ona yer açmamıştı.

Peygamberimiz Aleyhisselam, kendisinin üzerindeki pelerinini ona attı ve:

"Ey Ebu Amr! Yanındakini al da, üzerine otur!" buyurdu.

Cerir b. Abdullah onun üzerine oturdu, elini göğsüne koyup:

"Yâ Rasûlallah!

Senin bana ikram ettiğin gibi, Allah da sana ikram buyursun!" dedi. [185]

Bunun üzerine, Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Size bir kavmin kerem ve şeref sahibi, ulusu geldiği zaman, ona ikram ve ihtiram ediniz!" buyur­du. [186]

Peygamberimiz Aleyhisselam, kendisine Arap heyetleri geldikçe, Cerir b. Abdullah´a haber salar; o da temiz elbisesini giyip yanına varır, otururdu. [187]

Benî Becîlelerden İkinci Kafilenin Medine´ye Gelişi ve Müslüman Oluşu

Ahmesîlerin Kimlikleri

Ahmesîler, Becîlelerden Gavs b. Enmar´ın soyundan idiler. [188]

Benî Becîlelerin Medine´ye gelip Müslüman olan ilk kafilesini, başlarında Kays b. Garbetü´l-Ahmesî bulunan Ahmesîlerden 250 kişilik ikinci kafile takip etti. Peygamberimiz Aleyhisselam: "Sizler kimlersiniz?" diye sordu. "Biz Ahmesullah´ız!" dediler. Cahiliye çağında onlara böyle denirdi. Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Siz, bugün, Allah´ınsınız, Allah´ın Müslüman kullarısınız!" buyurdu. [189] Allah onlardan razı olsun!

Benî Becîleler yurtlarına dönecekleri zaman, Peygamberimiz Aleyhisselam Bilal-i Habeşî´ye: "Benî Becîl elere binit hayvanları verve vermeye Ahmesîlerden başla!" buyurdu. Bilal-i Habeşî de öyle yaptı. [190] Kays b. Garbe, yurduna dönünce, kavmi olan Ahmesîleri İslâmiyete davet etti. [191]

Cerir b. Abdullah´ın Zülhalasa Puthanesini ve Putunu Yıkmaya Gönderilişi

Cerir b. Abdullah, Medine´ye geldikçe, Fetve b. Amrü´l-Beyâzî´ye iner, Peygamberimiz Aleyhisselam da ona arkasındaki kavmini sorardı.

Cerir b. Abdullah:

"Yâ Rasûlallah! Yüce Allah İslâmiyeti aşikâr ve üstün kıldı.

Kabilelerin mescidlerinde ve meydanlarında ezanlar okunuyor.

Kabileler, tapageldikleri putlarını yıktılar!" dedi.

Peygamberimiz Al eyhisselam, ona:

"Zülhalasa ne yapıyor, ne oldu?" diye sordu.

Cerirb. Abdullah:

"O, olduğu hal üzere duruyor!" dedi.

Peygamberimiz Al eyhisselam:

"Vallahi, inşaallah, ondan da kurtulacak, rahatlayacağım!" buyurdu[192] ve ona:

"Ey Cehr! [193] Sen beni Zülhalasa´dan kurtarmaya yetmez, [194] beni ondan rahatlandırmaz mısın?" diye sordu. [195]

Cerirb. Abdullah:

"Evet! Rahatlandırınm!" dedi. [196]

Zülhalasa; Devs, [197] Has´am ve Becîlelere ait olup, [198] Yemen´de bir ev, birtapınaktı. [199] Ona tapıl­ın akta ve "Yemen Kâbesi" denilmekte idi. [200]

Zülhalasa´nın içinde dikili birtaş da bulunuyordu[201] Beyaz mermerdendi. [202] Üzeri, taç gibi nakışlı idi.

Yemenle Mekke arasında, Mekke´ye yedi gecelik uzaklıktaki Tebâle´de, [203] Has´amların yurdu olan Ablâ´da, [204] şimdiki Tebâle mescidinin kapısının eşiğinde bulunuyordu. [205]

Zülhalasa´nın bakıcısı Vâhile b. A´surlardan Benî Ümâmeler idi.

Zülhalasa´ya tazim edilir, kurbanlar kesilirdi. [206]

Babası öldürülen kimse, öç almak istediği zaman, önce Zülhalasa´ya gider, onun yanında (üzeri yazılı) fal oku çektirir, çıkan ok bundan men ediyorsa, geri dururdu. [207]

Devs kabilesi kadınları da, ona arkalarını dönüp ırgalamak suretiyle taparlardı ! [208]

Zülhalasa´yı Amr b. Luhayy´ın veya Ebrehe´nin yaptırdığı söylenir. [209]

Zülhalasa´ya Devs, Becîle ve Has´amlardan başka Haris b. Ka´blar, Cermler, Zübeydler, Gavs ve Mürrler ve Benî Bilal b. Âmirler de tapar ve bakarlardı. [210]

Cerir b. Abdullah Ahmesîlerden yüzelli. [211] diğer rivayete göre yüzyetmiş[212] süvarinin başında oraya hareket etti. [213]

Ahmesîler ata iyi binerlerdi. Cerir b. Abdullah ise, at üzerinde pek duramazdı. [214]

Cerir b. Abdullah, hareket etmeden:

"Yâ Rasûl ali ah! Ben at üzerinde pek duramaz bir adamım!" dedi. [215]

Peygamberimiz Aleyhisselam onun göğsüne eliyle hızlıca vurdu, göğsünde parmaklarının izi çıktı. [216]

"Ey Allah´ım! Onu at üzerinde durdur! [217] Hâdî ve mehdî kıl!" diyerek dua etti. [218]

Bundan sonra Cerir b. Abdullah attan hiç düşmez oldu. [219]

Peygamberimiz Aleyhisselam, onu böylece Zülhalasayı yıkmaya gönderdi. [220]

Cerir b. Abdullah Becîlelerin Ahmes süvarileriyle birlikte Zülhalasa´yı yakıp yıkmaya varınca, Has´amlar, Vâhileler ve daha başkaları onunla savaştılar. O zaman, Zülhalasa´nın bakıcıları olan Vâhilelerdenyüz kişi, Has´amların çoğu ve BenîKuhâfe b.Âmirb. Has´amlardan da ikiyüz kişi öldürüldü.

Cerir b. Abdullah ve süvari arkadaşları karşı koyanları yendiler, bozguna uğrattılar. [221]

Zülhalasa Bakıcısının Müslüman Oluşu

Cerir b. Abdullah Ymene vardığı zaman, Zülhalasa?nın bakıcısı olan adam, oklarla kısmet arıyor, fal oku çekiyordu.

Kendisine:

? Haberin olsun ki, Rasûlallah Aleyhisselam şuradadır! Eğer senın fal attığını, çektiğini görürse boynunu vurur!? denildi.

Adamın aldırış etmeyerek fal okları çekmmeye devam ettiği sırada Cerir b. Abdullah çıkageldi ve ona:

Şimdi sen ya bu okları kırar ve Allahtan başka ilah olmadığına şehadet edersin ya da boynunu vururum! Dedi.

Adam hemen okları kırdı ve şehadet getirdi.[222]

Cerir b. Abdullah, Zülhalasa binasını yıktı.[223] Kırdı, ateşe verip yaktı.[224] harebeye çevirdi.[225]

Cerir b. Abdullah, Ahmesilerden Ebu Ertat[226] Husayn b. Rebia? yı[227] müjdeci olarak Peygamberimiz Aleyhisselama gönderdi.

Ebu Ertat Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına gelip:

? Ya Rasûlallah! Seni hak din ve kitapla peygamber olarak gönderen Allah´a yemin ederim ki sana eli boş olarak gelmedim.! Ben Zülhalasa´yı

gerimde uyuz bir deve gibi bakımsız bir halde bıraktım! Dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam, beş kere:

? Ahmesilerin atları ve süvarileri mübarek olsun ? diyerek dua etti.[228]

Cerir b. Abdullah´ın Medine´ye Dönüşü

Cerir b. Abdullah, kısa bir müddet içinde Medine´ye dönüp geldi.

Peygamberimiz Aleyhisselam, ona Zülhalasa hakkında:

"Yıktin mı onu?" diye sordu.

Cerir b. Abdullah:

"Seni hak din ve kitabla peygamber gönderen Allah´a yemin ederim ki; Zülhalasa´yı ateşe verip yak­tım! Hiç kimse onu yakıp yıkmaktan beni men edemedi!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam, o gün de, Ahmesîlerin süvarilerine ve atlarına bereket duası yaptı.[229]

Ezd Temsilcilerinin Medine´ye Gelişi ve Müslüman Oluşu

Ezdlerin Kimlikleri, Temsilcilerinin Ne Zaman ve Kaç Kişi Olarak Geldikleri

Ezdlerin ata soyları şöyle sıralanır: Ezd b. Gavs, b. Nabt, b. Malik, b. Zeyd, b. Kehlan, b. Sebe1, b. Yeşcüb, b. Ya´rüb, b. Karıtan.

Ezdi erden birçok kabileler türemiştir.[230]

Ezd temsilcileri Medine´ye Hicretin 10. yılında, [231] başlarında Sured b. Abdullah el-Ezdî olduğu halde geldiler. [232] Ferve b. Amr´ın evine indiler. [233]

Orada selamlandılar, orada oturdular, orada ağırlandılar. [234]

Peygamberimiz Aleyhisselamın Ezd Temsilcilerine Tavsiyeleri

Ezd temsilcileri, Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına gidip konuştular.

Onların şekilleri, ağırbaşlılıkları ve konuşmaları Peygamberimiz Aleyhisselamın hoşuna gitti ve onlara:

"Siz nesiniz?" diye sordu.

Onlar:

"Mü´minleriz!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam gülümsedi ve onlara:

"Her sözün bir hakikati vardır. Sizin sözünüzün ve imanınızın hakikati nedir?" diye sordu.

Onlar:

"Onbeş haslet (huy)´dur.

Onlardan beşi iman etmemizi, beşi de işlememizi elçilerinle emrettiğin şeylerdir.

Geri kalan beşi ise, Cahiliye çağından şu ana kadar benimseyip âdet edinegeldiğimiz-sen iste­mezsen bırakacaklarımızın dışındaki-şeylerdiryâ Rasûlallah" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam, onlara:

"İnanmanızı emrettiğim beş şey nelerdir?" diye sordu.

Temsilciler:

"Sen Allah´a, Allah´ın meleklerine, kitablarına, peygamberlerine ve öldükten sonra dirilmeye inan­mamızı elçilerinle emretmiştin!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam, onlara:

"İşlemenizi size emrettiğim beş şey nelerdir?" diye sordu.

Temsilciler:

"Sen, ´Lâ ilahe illallah Muhammederresûlullah1 dememizi, namazı kılmamızı, zekatı vermemizi, Ramazan orucunu tutmamızı, yoluna güç yetince Beytullah´ı hac ve ziyaret etmemizi bize elçilerinle emretmiştin!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam, onlara:

"Sizin Cahiliye çağında benimseyip âdet ve huy edinmiş olduğunuz beş şey nelerdir?" diye sordu.

Temsilciler:

"Bolluk zamanlarında nimete-hakkını yerine getirmek suretiyle-şükür,

Belâ ve musibet zamanlarında sabır ve tahammül etmek,

Uğranılan kazaya rıza,

Savaş meydanlarında düşmanla karşılaşınca sebat göstermek ve savaşa gerçekten girişip savaşın hakkını yerine getirmek,

Düşmanın üzülmesine sevinmeyi veya düşmanın sevinmesine üzülmeyi terketmektir" dediler.

Onların ilim ve hikmet sahibi, derin anlayışlı olmaları Peygamberimiz Aleyhisselamın hoşuna gitti ve kendilerine:

"Ben size beş haslet daha arttırayım da, söylemiş olduğunuz hasletleriniz yirmiyi bulup tamamlan­sın:

1. Yiyemeyeceğiniz şeyleri toplayıp biriktirmeyiniz,

2. (Temelli) oturamayacağınız binayı yapmayınız,

3. Kendisinden yarın ayrılacağınız şeyler üzerine üşüşüp birbirinizle uğraşmaya kalkışmayınız,

4. Amellerinize göre mükâfatlandırılmak veya cezalandırılmak üzere Kendisine döndürülüp huzu­runa çıkarılacağınız Allah´ın emirlerine aykırı davranmaktan sakınınız!

5. Ahirete sunacağınız hayırlı amelleri çoğaltıp mâsiyetleri bırakmak ve içinde temelli kalacağınız cenneti elde etmek hususunda yarışmaya rağbet gösteriniz!" buyurdu.

Ezd temsilcileri Peygamberimiz Aleyhisselamın öğütlerini ezberlediler ve uyarlatınca hareket ettiler. [235]

Kavminin Üstün Kişisi Olan Sured b. Abdullah´ın Vali ve Kumandan Tayin Edilişi

Sured b. Abdullah, Müslümanlığını İslâm amelleriyle güzelleştirdi. [236]

Kendisi, Ezdlerin en üstün kişisi[237] ve en iyi hüküm vereni idi.

Medine´de kaldığı müddetçe Peygamberimiz Aleyhisselamın meclisine devam eder ve kendisinin bu hali Peygamberimiz Aleyhisselamın hoşuna giderdi. [238]

Peygamberimiz Aleyhisselam, onu, kavminden Müslüman olanların başına vali ve kumandan yaptı.

Müslümanları yanına alarak Yemen taraflarında, yakınlarında bulunan müşriklerle savaşmasını kendisine emr[239] ve maiyyetindekilere iyi davranmasını tavsiye buyurdu. [240]

Sured b. Abdullah, Peygamberimiz Aleyhisselamın emriyle gidip Cüreş´e indi.

Cüreş o zaman sapasağlam, kale gibi bir şehirdi. [241]

Üzerlerine Müslümanların yürüdüklerini işiten Yemen kabileleri, içlerinde Has´amlar da bulunduğu halde, Cüreş´e gelip sığınmış, orada toplanmış bulunuyorlardı. [242]

Sured b. Abdullah, Cüreş halkını İslâmiyete davet etti. Onlar, yanaşmadılar. Müslüman olmaktan kaçındılar. [243]

Sured b. Abdullah, onları bir ay kadar kuşattı . [244]

Fakat onlar Sured b. Abdullah´a karşı Cüreş´in içinde kendilerini savundular. [245]

Sured b. Abdullah, kuşatma sırasında yaylım hayvanları üzerine de baskınlar yapıp onları ele geçirmeyi başardı. [246]

Sured b. Abdullah, Cüreş şehrine kapanıp kendilerini savunan halkı şehrin dışına çekmek için, kuşatmayı bırakarak katar halinde Cüreş´in Şekr dağına kadar geri çekildi. [247]

Cüreş halkı Müslümanların kendilerine yenilerek dönüp gittiklerini sandılar ve onları yakalamaya çıktı lar. [248]

Sured b. Abdullah, maiyyetindeki mücahidleri hemen saf haline getirip Güreşten dışarı çıkardıkları halka saldırdılar. [249] Onlara istedikleri gibi kılıç vurdular. [250] Onları en şiddetli bir şekilde kılıçtan geçirdil-er. [251] Cüreşlilerin atlarından yakaladıkları yirmi atin üzerinde bütün bir gün onlarla çarpıştılar.

Sured b. Abdullah Cüreş halkından Müslüman olanları serbest bıraktı, Müslüman olmayanların boyunlarını vurdu. [252]

Peygamberimiz Aleyhisselamın Cüreş Halkının Şekr´de Öldürülmekte Olduğunu Haber Verişi

Cüreş halkı tarafından Medine´ye iki kişi gönderilmiş bulunuyordu. Onların bir gün ikindi namazın­dan sonra akşama doğru Peygamberimiz Aleyhisselamın yanında bulundukları bir sırada, Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Şekr, Allah´ın beldelerinden hangisidir, hangisindedir?" diye sordu.

İki Cüreşf ayağa kalkarak:

"Yâ Rasûlallah! Bizim beldelerimizde bir dağ vardır ki, ona Keşr denilir, Cüreş halkı ona böyle ad vermişlerdir" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"O Keşr değil, fakat o Şekr´dir!" buyurdu.

İki Cüreşî:

"Yâ Rasûlallah! Ne hal var onun başında?" diye sordular.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Şu anda Cüreş halkı Şekr´in yanında Allah´ın develeri (gibi) boğazlanmaktadırlar!" buyurdu.

Cüreşîler, hemen Hz. Ebu Bekir´in veya Hz. Osman´ın yanına varıp oturdular ve ona Peygamberimiz Aleyhisselamın söylediği sözü anlattılar.

Hz. Ebu Bekir veya Hz. Osman onlara:

"Yazıklar olsun size! Resûlullah Aleyhisselam size şimdi kavminizin öldürülmekte oldukları haberini vermiştir! Hemen kalkın, Resûlullah Aleyhisselama gidin de, kavminizden bu felâketi kaldırması için Allah´a dua etmesini kendisinden isteyin!" dedi.

Cüreşîler de hemen kalkıp Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına vardılar ve dileyeceklerini diledil­er.

Bunun üzerine, Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Ey Allah´ım! Bu felâketi onlardan (Cüreş halkından) kaldır!" diye Allah´a dua etti.

Cüreşîler, Peygamberimiz Aleyhisselamın yanından ayrılıp kavimlerinin yanına döndüler.

Onların, öldürüldüklerini Peygamberimiz Aleyhisselamın haber verdiği gün ve saatte Sured b. Abdullah ve maiyyetindeki Müslümanlar tarafından öldürülmüş olduklarını öğrendiler.

Bunun üzerine Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına Cüreş halkından bir heyet gelip Müslüman oldular. [253] Müslümanlıklarını İslâm amelleriyle güzelleştirdiler. [254]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Cüreş heyetine:

"İnsanların en güzel yüzlüleri! En tatlı sözlüleri! Emaneti en çok gözetenleri! Sizler hoşgeldiniz! Sizler bendensiniz! Ben de sizlerdenim!" diyerek, onlara son derecede iltifatta bulundu.

Kendilerine "Mebrûr" sözünü savaş parolası yaptı . [255]

Karyelerinin çevresinde hududu işaretlerle belirli bir koruluğu da, [256] atlarının, develerinin ve ekin öküzlerinin yaylım yeri olmak üzere Güneşlilere tahsis etti.[257]

Peygamberimiz Aleyhisselamın Halid b.Dımadü´l-Ezdî Hakkındaki Yazısı

Peygamberimiz Aleyhisselam Ezdîlerden Halid b. Dımad´a bir yazı yazdı ve yazısında şöyle buyur­du:

"Allah´a hiçbir şeyi şerik koşmaksızın iman ve Muhammed´in Allah´ın kulu ve resûlü olduğuna şehadet etmek,

Namazı kılmak,

Ramazan orucunu tutmak,

Beytullah´ı haccetmek,

Kötü iş yapanı ve kötülükte direneni barındırmamak,

Allah ve Resûlüne karşı hayırhah olmak,

Allah´ın sevdiklerini sevmek, Allah düşmanlarını sevmemek,

Kendi canını, malını ve ev halkını koruduğu şeylerden Muhammed Peygamberi de korumak üzere Müslüman olduğu zaman, yurdunda sahip bulunduğu şeyler yine kendisinindir.

Ahdini yerine getirirse, Halidü´l-Ezdî, Allah´ın himayesinde ve Muhammed Peygamberin himayesindedir.

Bunu Übeyy b. Ka´b kaleme aldı ." [258]

Peygamberimiz Aleyhisselamın Cünâdetü´l-Ezdî ve Kavmi ile Kendisine Bağlı Olanlar Hakkındaki Yazısı

Peygamberimiz Aleyhisselam; Cünâdetü´l Ezdî ile kavmi ve kendisine bağlı olanlar hakkında bir yazı yazdı ve yazısında şöyle buyurdu:

"Namazı kıldıkları,

Zekatı verdikleri,

Allah´a ve Allah´ın Resûlüne itaat ettikleri,

Ganimetlerden Allah´ın hakkı olan beşte biri ve Peygamber Aleyhisselamın payını verdikleri,

Müşriklerden ayrıldıkları müddetçe; kendileri için Allah´ın himayesi ve Muhammed b. Abdullah´ın himayesi vardır.

Yazıyı Ü beyy b. Ka´b kaleme aldı ." [259]

Benî Has´am Temsilcilerinin Medine´ye Gelişi ve Müslüman Oluşu

Benî Has´amların Kimlikleri ve Yurtları

Kahtan´ın soyundan gelen Benî Has´amların ata soylan[260] şöyle sıralanır Has´am Akyel b. Enmar, b. İraş, b. Amr, b. Gavs, b. Nabt, b. Malik, b. Zeyd, b. Kehlan, b. Sebe1. Has´amlardan:

1. BenîNâhıs,

2. Benî Şehran b. İfris, b. Halif veya (Hulf), b. Has´am kabileleri;

Benî Nahıslardan:

1. Benî Rüşdler,

2. Hamlar;

Beni Şehranlardan ise;

1. Benî Kuhâfe b. Âmir, b. Rebia, b. Âmirler türemiştir. [261]

Has´amların yurtlan, kardeşleri Becîlelerie birlikte Yemen yollarıyla Tebâle´ye kadar uzanan Hicaz ülkesindeydi.

Sonradan etrafa dağılmışlar, onlardan pek azı yurtlarında kalmıştır. [262]

Cerir b. Abdullah gidip Zülhalasa tapınağını ve putunu yıktıktan, Has´amlardan öldürülenler öldürüldükten sonra, Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına Has´amlardan-içlerinde As´as b. Zahr ve Enes b. Müdrik de bulunan-bir heyet geldi ve:

"Bizler, Allah´a ve Allah´ın Resûlüne, Allah´tan gelen şeylere inandık!

Bize bir yazı yaz da, o yazının içindekilere tâbi olalım!" dediler.

Peygamberimiz Aleyhisselam, onlar için bir yazı yazdı. [263]

Yazısında şöyle buyurdu:

"Bu yazı, Allah´ın Resûlü Muhammed tarafından Has´amların Bîşe´de* ve Bîşe´nin kırlarında bulu­nanları için yazılmıştır.

Cahiliye çağında dökmüş olduğunuz kanın suçu, sizden düşürülmüş, silinmiştir.

Sizlerden, isteyerek veya istemeyerek, gönüllü veya gönülsüz Müslüman olan kimsenin elindeki, gökten yağmurla sulanan veya düşen çiğle ıslanan, yumuşak veya berk toprakta, kuraklık ve kıtlık olmayan yıllarda sürüp ekerek geliştirdiği, yetiştirdiği mahsuller-kuruyup sonradan yağmurla yeşerenleri de dahil-kendisinindir, onları vergi vermeksizin yer.

Onlar, her akarsu ile sulanan toprakta yetiştirdikleri mahsuller için de uşrün yarısını ödemekle mükelleftirler.

Cerir b. Abdullah ve hazır bulunan kimseler şahit oldular." [264]

Benî Selâman Temsilcilerinin Medine´ye Gelişi ve Müslüman Oluşu

Benî Selâmanların Kimlikleri, Yurtları ve Temsilcilerinin Medine´ye Ne Zaman ve Kaç Kişi Olarak Geldikleri

Benî Selâmanlar, Kahtan´ın soyundan gelen Kudâa kabilelerinden idiler. [265]

Benî Selâmanların ata soyları şöyle sıralanır: Benî Selâman b. Sa´d, b. Zeyd, b. Leys, b. Sûd, b. Eslem, b. Elhâfî, b. Kudâa. [266]

Benî S elamanlar, Cinab´da* otururlardı. [267]

Benî Selâman temsilcileri Medine´ye Hicretin 10. yılında, Şevval ayında geldiler, yedi kişi idiler. [268]

Temsilcilerin başında Habib b. Amrü´s-Selâmanî bulunuyordu.

Habib b. Amr der ki:

"Biz, Benî Selâman temsilcileri olarak Resûlullah Aleyhisselamın yanına vardık.

Yedi kişi idik.

Resûlullah Aleyhisselama, Mescidin dışında, çağrıldığı cenazeye giderken rastladık ve: ´Esselamü aleyke yâ Rasûlallah!1 dedik.

Selamımıza:

´Ve aleyküm!´ diyerek karşılık verdi ve bize:

´Siz kimsiniz?´ diye sordu.

´Biz Selâmanlardanız! İslâmiyet üzere sana bey´at edelim diye geldik.

Biz, arkamızdaki kavmimizden olanların da temsilcisiyiz!1 dedik.

Resûlullah Aleyhisselam, uşağı Sevban´a dönerek:

´Bu elçileri, elçilerin indirilmekte olduğu yere indir!1 buyurdu." [269]

Benî Selâman temsilcileri Remle binti Hâris´in konağına indirildiler. [270] Müslüman oldular. [271]

Allah onlardan razı olsun!

Öğle namazının ezanını işitince, Mescide gidip Peygamberimiz Aleyhisselamla birlikte öğle namazını kıldılar. [272]

Peygamberimiz Aleyhisselam, öğle namazını kıldırınca minberle evinin arasında oturdu.

Benî Selâman temsilcileri Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına vardılar. [273]

Habib b. Amr:

"Ey Allah´ın Resûlü! Amellerin efdal ve üstünü hangisidir?" diye sordu.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Vaktinde kılınan namazdır!" buyurdu. [274]

Benî Selâman temsilcileri, namaz hakkında, İslâm şeriatları hakkında, göz değmemesi için okuyup üflemenin caiz olup olmadığı hakkında birtakım sorular sordular. [275]

İkindi namazını da Peygamberimiz Aleyhisselamla birlikte kıldıktan sonra, ülkelerinin uğradığı kuraklıktan şikâyetlendiler.

Bunun üzerine, Peygamberimiz Aleyhisselam, tek eliyle:

"Ey Allah´ım! Onları yurtlarında yağmurunla sula!" diyerek dua etti.

Habib b. Amr:

"Yâ Rasûlallah! Elinin ikisini de kaldır!

Çünkü, böyle yapmak, daha çokluk taşır ve daha güzeldir!" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam gülümsedi ve iki elini koltuğunun altları görününceye kadar kaldırdı.

Benî Selâman temsilcileri Medine´de üç gün kaldıktan ve ağırlandıktan sonra, Peygamberimiz Aleyhisselamla vedalaştılar.

Peygamberimiz Aleyhisselam onlara bahşişlerinin verilmesini de Bilal-i Habeşî´ye emretti. [276]

Her birine bahşiş olarak beşer ukiyye gümüş verildi.[277]

Bilal-i Habeşî:

"Bugün yanımızda daha fazla mal yoktur!" diyerek özür dileyince, temsilciler:

"Malın bundan daha çoğu ve daha güzeli olmaz!" dediler. [278]

Yurtlarına döndüler. [279]

Yurtlarını, Peygamberimiz Aleyhisselamın dua ettiği gün ve saatte yağmura kavuşmuş buldular. [280]

Ferve b. Müseyk´in Medine´ye Gelip Müslüman Oluşu

Benî Muradların ve Ferve´nin Kimliği

Benî Muradlar, Kahtan´ın soyundan gelen Kehlan kabilesinden idiler. [281]

Benî Muradların ata soyları şöyle sıralanır Benî Murad (Yuhâbir) b. Malik (Mezhic), b. Üded, b. Zeyd, b. Yeşcüb, b. Arib, b. Zeyd, b. Kehlan, b. Sebe´, [282]BenîMuradlardan:

1. Karen b. Redman, b. Naciye, b. Murad,

2. Benî Hamel b. Ki nane, b. Naciye, b. Murad,

3. Rabaz b. Zehran, b. Murad,

4. Sunabih b. Zehran, b. Murad kabileleri türemiştir. [283]

Ferve b. Müseyk, Murad (Yuhâbir) b. Malik (Mezhic)´in Naciye ve Zahir adındaki oğullarından Naciye´nin soyundan gelmiştir ve soykütüğü şöyle sıralanır Ferve b. Müseyk, b. Haris, b. Seleme, b. Haris, b. Züeyb (Küreyb), b. Malik, b. Münebbih, b. Gutayf, b. Abdullah, b. Naciye. [284]

Ferve b. Müseyk, Benî Muradların ileri gelenlerindendi. İyi bir şairdi. [285] Ferve b. Müseyk´in Medine´ye gelişi, Hicretin 10.yılında, BenîZübeyd temsilcisi Amrb. Ma´dikerib´in gelişinden önceydi. [286]

Ferve b. Müseyk, Kinde krallarından ve onlara bağlılıktan yüz çevirerek, Peygamberimiz Aleyhisselama tâbi ve Müslüman olmaya geldi. [287]

Sa´d b. Ubâde´nin evine indi. [288]

Müslüman oldu. [289]

Allah ondan razı olsun

Sa´d b. Ubâde ona Kur´ân-ı Kerîm´i, İslâmiyetin farzlarını ve şeriatlarını öğretti. [290]

Peygamberimiz Aleyhisselamın Ferve´ye Redm ve Rezm Günlerini Soruşu

Peygamberimiz Aleyhisselam, Ferve b. Müseyk´e:

"O gününüzü, Hemdanların gününü hatırlıyor musun?" diye sordu.

Ferve b. Müseyk:

"Evet!" dedi. [291]

Bunun üzerine Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Ey Ferve! Redm, Rezm Günü* kavminin uğradığı felâketin sana da bir kötülüğü, bir zararı dokun­du mu?" diye sordu.

Ferve:

"Yâ Rasûlallah! Kavmi benim kavmim gibi Rezm Günü felâkete uğramış olup da, bundan kendisine bir kötülük, bir zarar dokunmamış kim var? [292] Ev halkını ve kabileyi yok etti!" dedi. [293]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Fakat, bu İslâmiyet, kavmine hayırdan başka birşey eklemeyecektir! [294] Bu, sağ kalanlar için hayır­lıdır!" buyurdu. [295]

Ferve b. Müseyk´in Umumî Vali Tayin Edilişi

Peygamberimiz Aleyhisselam, Ferve b. Müseyk´i Muradlar, Zübeydler ve Mezhiclerin bütününe vali tayin etti.

Halid b. Saîd b. Âs´ı da, sadaka ve zekat tahsil memuru olarak yanına kattı. [296]

Halid b. Saîd için, içinde sadaka, zekat nisbet ve miktarları açıklanan bir de yazı yazdı (yazdırdı). [297]

Halid b. Saîd, Peygamberimiz Aleyhisselamın vefatına kadar Ferve´nin ülkesinde ve yanında bulun-du. [298]

Ferve´nin Müşriklerle Savaşmasına İzin Verilişi

Ferve b. Müseyk:

"Yâ Rasûlallah! Kavmimin Müslümanlığa yönelenlerini yanıma alarak, Müslümanlıktan kaçınanlar­la çarpışayım mı?" diye sordu.

Peygamberimiz Aleyhisselam, Ferve´nin onlarla çarpışmasına izin verdi. [299]

Kendisine oniki ukiyye gümüş ihsan etti.

Onu soy bir deveye bindirdi, giyinmek üzere kendisine Umman dokuması bir elbise de verdi. [300]

Ferve b. Müseyk Peygamberimiz Aleyhisselamın yanından çıkıp gittikten sonra ise:

"Gutayfî ne yapıyor?" diye sordu.

Yola çıktığı haber verilince, arkasından adam gönderip geri çevirtti.

Ashabından bazılarıyla birlikte bulunduğu sırada, Ferve b. Müseyk geldi.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Sen o (müşrik) kavmi İslâmiyete davet, Müslüman olanların Müslümanlığını kabul et!

Kim Müslüman olmazsa, sana yeni bir emir verinceye kadar, onlarla çarpışmakta acele etme!" buyurdu. [301]

Ferve b. Müseyk:

"Yâ Rasûlallah! Bizim yurdumuzun yanında Ebyen toprağı diye anılan bir toprak olup, orası bizim elverişli yiyinti yerimizdir. Fakat, vebalı, hastalıklı bir yerdir?" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Orayı bırak! Oradan uzak dur! Çünkü, hastalığa yakın olmak ölmek demektir!" buyurdu. [302]

Benî Zübeyd Temsilcilerinin Medine´ye Gelişi ve Müslüman Oluşu

Benî Zübeydlerin Kimlikleri ve Temsilcilerinin Medine´ye

Ne Zaman ve Kaç Kişi Olarak Gelip Müslüman Oldukları

Kahtan´ın soyundan gelen[303] Benî Zübeydlerin ata soyları şöyle sıralanır Benî Zübeyd (Münebbih) b. Sa´b, b. Sâ´dü´l-Âşire, b. Malik (Mezhic), b. Üded, b. Zeyd, b. Yeşcüb, b. Arib, b. Zeyd, b. Kehlan, b. Sebe´, [304]

Zübeyd b. Sa´b´ın:

1. Rebia b. Zübeyd,

2. Haris b. Zübeyd isimlerinde iki;

Rebia b.Zübeyd´in de:

1. Mazin,

2. Haris (Gutay´a) isminde iki oğlu vardı.

Bunların her ikisinden de kabileler türemiştir. [305]

Peygamberimiz Aleyhisselamın haberi kendilerine eriştiği zaman, Amr b. Ma´dikerib, Kays b. Meşrûhu´l-MurâdPye:*

"Ey Kays! Sen kavminin ulususun! Bize anıldı ki, Hicaz´da Kureyşîlerden Muhammed diye anılan bir zâtzuhur etmiş. Kendisinin peygamber olduğunu söylüyormuş. Gel, sen bizi ona götür de, onun hakkın­da bilgi edinelim! Eğer kendisi dediği gibi gerçekten peygamberse, bu bize gizli kalmaz, anlarız. Karşılaştığımız zaman ona tâbi oluruz. Aksi takdirde, kendisi hakkındaki bilginin mahiyetini öğrenmiş oluruz" dedi.

Kays b. Meşruh, Amrb. Ma´dikerib´in teklifini kabul etmekten kaçındı ve onun görüşünü beyinsizlik saydı. [306]

Amr b. Ma´dikerib, Arapların cesaretleriyle tanınmış süvarilerindendi. [307] İyi bir şairdi de. [308]

Amr b. Ma´dikerib, kavmi olan Benî Zübeyd´den[309] yanına on kişi alarak Hicretin 10. yılında[310] Medine´ye geldi. [311] Medine´ye gelince:

"Bu memleket halkının, Benî Amr b. Âmirlerden seyyidi, ulu kişisi kimdir?" diye sordu.

"Sa´db.Ubâde´dir!" denildi.

Bunun üzerine, devesini çekerek, Sa´d b. Ubâde´nin evine kadar giderek devesini ıhdırdı.

Sa´d b. Ubâde dışarı çıktı ve ona:

"Merhaba=Hoşgeldin!" dedi ve hayvanının bağlanmasını ve kendisinin de ağırlanmasını uşağına emretti.

Sonra, onu ve yanındaki arkadaşlarını alıp Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına götürdü.

Amr b. Ma´dikerib ve arkadaşları hemen Müslüman oldular.

Yüce Allah onlardan razı olsun!

Amr b. Ma´dikerib ve arkadaşları Medine´de birkaç gün oturduktan ve bahşişlerini aldıktan sonra yurtlarına döndüler. [312]

Kays b. Meşruh, Amrb. Ma´dikerib´in Peygamberimiz Aleyhisselama